เฟอะ คือ

สัทอักษรสากล: [foe]การออกเสียง:

ฟ: พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
เฟอะฟะ: ว. เลอะเทอะ เช่น น้ำเหลืองไหลเฟอะฟะ; ไม่เข้าท่า เช่น แต่งตัวเฟอะฟะ.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มีแต่พวกเฟอะฟะที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

ร่างนี้น่ะ มันเป็นเพราะความเฟอะของนายต่างหากเล่า !

ก่อนที่คุณจะใจร้อนทำอะไรไป คุณควรรู้ไว้ ว่าผมมีไซเฟอะ

หรือเฟอะฟะพอที่จะ ทิ้งหลักฐานไปทั่วบ้านนะ ?

นั่นเป็นส่วนที่เฟอะฟะของนาย ที่ปล่อยให้เธอค้นเจอพวกนั้น