เฟอะฟะ คือ

สัทอักษรสากล: [foe fa]การออกเสียง:

เฟอะ: ว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.
ฟ: พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มีแต่พวกเฟอะฟะที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

หรือเฟอะฟะพอที่จะ ทิ้งหลักฐานไปทั่วบ้านนะ ?

นั่นเป็นส่วนที่เฟอะฟะของนาย ที่ปล่อยให้เธอค้นเจอพวกนั้น

ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ คุณทำไปเพราะความเฟอะฟะ

แม้ว่าบางทีเธอมักจะเฟอะฟะทำอะไรผิดพลาด