เฟื่อง คือ

สัทอักษรสากล: [feūang]การออกเสียง:

๑
น. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกำเริบว่า เสมหะเฟื่อง.
๒
ก. เจริญรุ่งเรือง, รุ่งโรจน์, มีชื่อเสียงโด่งดัง, เช่น เขากำลังเฟื่อง ความคิดเฟื่อง ชื่อเสียงเฟื่อ+모두 보이기...

เฟื่อ: ( โบ ) ก. เกื้อกูล เช่น ช่วยเหนือเฟื่อกู้มัน. ( จารึกสยาม ).
ฟ: พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อง: น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ใช่ แต่นี่เป็นพวกนักกีฬา เด็กสติเฟื่อง คนบ้าหนัง

เดี๋ยวก็ลืมเอง เราทุกคนก็ฝันเฟื่องเป็นครั้งคราว

แต่ถ้าคุณเรียกมันว่าการฝันเฟื่อง ผมก็เถียงไม่ออก

ใช้พวกนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง ฉันไม่เคยเข้าใจ

ตั้งใจทำงานที่ภัตตาคาร อย่าฝันเฟื่องถึงทะเลนักเลย