เภสัชภัณฑ์ คือ
สัทอักษรสากล: [phē sat cha]การออกเสียง: เภสัชภัณฑ์ การใช้"เภสัชภัณฑ์" อังกฤษ"เภสัชภัณฑ์" จีน
- ยา
ยารักษาโรค
เวชภัณฑ์
ยารักษาสัตว์
สารที่มีฤทธิ์รักษาโรค
สารเคมีที่ใช้รักษาโรค
- เภสัช: เพสัด, เพสัดชะ- น. ยาแก้โรค. ( ป. เภสชฺช; ส. ไภษชฺย).
- ภ: พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
- ส: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
- ั: ชั่วคราว
- ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
- ภัณฑ: น. สิ่งของ, เครื่องใช้. ( ป. ; ส. ภาณฺฑ).
- ภัณฑ์: น. สิ่งของ, เครื่องใช้. ( ป. ; ส. ภาณฺฑ).
- ณ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๙ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น คุณ บัณฑิต. ๒ นะ บ. ใน, ที่,
- ฑ: พยัญชนะตัวที่ ๑๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ษัฑ.
- ์: ผู้สมรู้ร่วมคิด คําศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งสมรู้ร่วมคิด เครื่องประดับตามสมัยนิยม ซึ่งเป็นส่วนเพิ่มเติม
