แบ่งออกเป็นส่วนๆ คือ

• แบ่ง
  แบ่งปัน
  แบ่งส่วน
  แยก
  ซอย

• แบ:     ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
• แบ่ง:     ก. แยกสิ่งที่เป็นอันเดียวกันหรือถือว่าเป็นอันเดียวกันออกเป็นส่วน ๆ เช่น แบ่งเงิน แบ่งของ.
• แบ่งออก:     แบ่ง ตัดออก ผ่าตัด แยกส่วน ตัดขาดจากกัน แยกออกจากกัน แยกตัวออก แยกออกจากกลุ่ม มอบ แยกออก จ่าย ปันออก แจก ให้
• แบ่งออกเป็น:     ผ่าเป็น
• แบ่งออกเป็นส่วน:     แบ่งเป็นกลุ่ม แบ่งส่วน แยกออกเป็นส่วน
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• บ่:     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่ง:     ก. ชี้, ระบุ, อ้างหรือแสดงให้รู้โดยเจาะจง, เช่น การกระทำของเขาบ่งชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด; ใช้ของแหลม ๆ
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• งอ:     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• ออ:     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออก:     ๑ ( โบ ) น. คำนำหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ( ถิ่น ) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า
• อก:     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• เป็น:     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นส่วนๆ:     ซึ่งแบ่งออกเป็นส่วนๆ เป็นภาค เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เป็นชิ้นๆ เป็นเสี่ยงๆ เป็นตอนๆ ประกอบด้วยหลายส่วนที่เป็นอิสระต่อกัน เฉพาะส่วน
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ็:     น่าเบื่อ
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• ส่วน:     น. สิ่งที่แบ่งจากสิ่งรวม เช่น เงินส่วนนี้จะเอาไว้ทำบุญ; การเข้าร่วม เช่น เรื่องนี้ขอมีส่วนด้วย; แผนกย่อย, ฝ่าย, เช่น งานกองนี้แบ่งออกเป็นหลายส่วน,
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วน:     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น

ประโยค

จริงๆ แล้วร่างกายเรา แบ่งออกเป็นส่วนๆ

นโยบายความเป็นส่วนตัวของบริษัทแบ่งออกเป็นส่วนๆ ดังต่อไปนี้ กรุณากดที่หัวข้อเพื่อเข้าดูส่วนนั้นทันที

ตรวจสอบหลักการวิเคราะห์เพื่อดูว่าเว็บไซต์ของคุณกำลังสร้างความสนใจในต่างประเทศอยู่หรือไม่ หากมีอยู่ในประเทศใดบ้าง ? เพื่อแบ่งออกเป็นส่วนๆ ตามหลักการทางภูมิศาสตร์

คำอื่น ๆ

1. "แบ่งออกเป็นสองส่วน" คือ
2. "แบ่งออกเป็นสี่ส่วน" คือ
3. "แบ่งออกเป็นส่วน" คือ
4. "แบ่งออกเป็นส่วน ๆ ไม่ได้" คือ
5. "แบ่งออกเป็นส่วนเล็กๆ" คือ
6. "แบ่งออกได้ในแนวตั้งตรงเป็นครึ่งเล็ก ๆ ที่เหมือนกัน" คือ
7. "แบ่งอาณาเขต" คือ
8. "แบ่งอีก" คือ
9. "แบ่งอํานาจ" คือ
10. "แบ่งออกเป็นส่วน ๆ ไม่ได้" คือ
11. "แบ่งออกเป็นส่วนเล็กๆ" คือ
12. "แบ่งออกได้ในแนวตั้งตรงเป็นครึ่งเล็ก ๆ ที่เหมือนกัน" คือ
13. "แบ่งอาณาเขต" คือ