โฉ่ คือ

ว. คลุ้ง, ฟุ้ง, (มักใช้แก่กลิ่นที่เน่าเหม็นหรือเรื่องราวที่ไม่ดี) เช่น เหม็นโฉ่.

โฉ: ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
ฉ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).
โฉ: ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แล้วเขายังมีเรื่องฉาวโฉ่ในองค์กรณอาชญากรรมด้วย

เด็กผู้หญิงพวกนั้นคือคน ทำฉาวโฉ่ขึ้นที่หอประชุม

หญิงสาวฉาวโฉ่สำหรับ การรักษาปากไอ้ของพวกเขาปิด .

และแทนที่เธอจะบอกเราตรง ๆ เกียวกับประวัติฉาวโฉ่

ถ้าพวกเราทำให้เกาหลีใต้ ต้องเป็นข่าวฉาวโฉ่ละก็