โฉมเฉิด คือ

• น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

• โฉ:     ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
• โฉม:     ๑ น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. ( ลอ ). ว. งาม. ๒ น. ผักโฉม. ( ดู กระโฉม ).
• ฉ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).
• ฉม:     น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• เฉ:     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉิด:     ว. งามเด่น, สง่าผ่าเผย.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

คำอื่น ๆ

1. "โฉมยง" คือ
2. "โฉมศรี" คือ
3. "โฉมหน้า" คือ
4. "โฉมหน้าอันแท้จริง" คือ
5. "โฉมเฉลา" คือ
6. "โฉมใหม่" คือ
7. "โฉลก" คือ
8. "โฉเก" คือ
9. "โฉเบ๊" คือ
10. "โฉมหน้าอันแท้จริง" คือ
11. "โฉมเฉลา" คือ
12. "โฉมใหม่" คือ
13. "โฉลก" คือ