โฉเบ๊ คือ

• (ปาก) ก. เกะกะแกมโกง.

• โฉ:     ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
• ฉ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).
• เบ๊:     ม้า สินธพ อัศว อาชา
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

คำอื่น ๆ

1. "โฉมเฉลา" คือ
2. "โฉมเฉิด" คือ
3. "โฉมใหม่" คือ
4. "โฉลก" คือ
5. "โฉเก" คือ
6. "โฉ่" คือ
7. "โฉ่งฉ่าง" คือ
8. "โฉ่ฉาว" คือ
9. "โชก" คือ
10. "โฉลก" คือ
11. "โฉเก" คือ
12. "โฉ่" คือ
13. "โฉ่งฉ่าง" คือ