โผง คือ

สัทอักษรสากล: [phōng]การออกเสียง:

ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น ไม้หักโผง ปลาฮุบโผง; โดยปริยายหมายความว่า ไม่ยับยั้งอ้อมค้อม (ใช้ในลักษณะอาการที่นึกจะพูดก็พูดออกมาตรง ๆ ไม่เกรงใจ), โผงผาง ก็ว่า.

โผ: ๑ ก. อ้าแขนโถมตัวเข้าหา, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นกโผลงจับกิ่งไม้. ๒ ( ปาก ) น.
ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
ผง: น. สิ่งละเอียด เช่น ตำแป้งจนเป็นผง; เศษหยากเยื่อ มักเรียกว่า ขี้ผง หรือ เศษผง. ว. ที่ละเอียด เช่น นมผง แป้งผง.
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งถึงภาษา อเมริกันโผงผางของนายว่ะ

สำหรับผู้ชายแล้วนะ โผงผางก็คือจริงใจนั้นแหล่ะ

การพูดจาแบบโผงผางก็น่าเป็นห่วงมากพออยู่แล้ว

เพลาสี่โมง กิ้งตุนโดดโผง ขุดเป็นโพลงเวียนวน

ฉันจะพูดโผงผางในครัวของฉัน เรื่องที่ไม่มีผู้ชายสักคน