คําสั่งเสีย คือ

• พินัยกรรม

• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• คําสั่ง     คําชี้แจง คําบัญชา บัญชา รับสั่ง แถลงการณ์ การประกาศ คําประกาศ ประกาศิต กฎกระทรวง ข้อบังคับ ข้อบัญญัติ พระราชกฤษฎีกา คําตัดสิน อาเทศ กฎ อาณัติ
• สั่ง     ๑ ก. บอกไว้เพื่อให้ทำหรือให้ปฏิบัติเป็นต้น เช่น ครูสั่งให้นักเรียนทำการบ้าน แม่สั่งให้ถูบ้าน; บอกไว้อาลัยในการที่จะจากไป เช่น ฝนสั่งฟ้า
• สั่งเสีย     ก. เตือน, กำชับ, บอกให้เข้าใจ, เช่น พอแม่จะออกจากบ้าน ก็สั่งเสียลูกให้ปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย; บอกไว้อาลัยในการที่จะจากไป, บอกเป็นการอำลา,
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ค่าส่งเสีย    n. เงินที่ให้เพื่อใช้จ่ายในการเล่าเรียนเป็นต้น ชื่อพ้อง: ค่าเลี้ยงดู ตัวอย่างการใช้: พ่อปฏิเสธที่จะให้ค่าส่งเสียลูกๆ เพราะพ่อเองก็มีลูกใหม่
• คําส่อเสียด    เปสุญวาท
• ส่งเสีย    ก. ให้การอุดหนุน, เกื้อกูล, เช่น ส่งเสียลูกเรียนหนังสือ.
• ย่างเข้าสู่    ใกล้จะ
• อย่าส่งเสียง    เงียบ
• ของเสีย    มูล ขี้ อุจจาระ อึ ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของเสียหรือของทิ้งแล้ว ขยะ กาก ขยะมูลฝอย ของสกปรก ของโสโครก มูลฝอย สิ่งที่เสีย ปฏิกูล เศษขยะ ของเสียในร่างกาย น้ำเสีย สิ่งปฏิกูล สารพิษ
• ท้องเสีย    ว. อาการที่เกิดจากเครื่องย่อยอาหารไม่ทำหน้าที่ตามปรกติทำให้ถ่ายอุจจาระกะปริบกะปรอย.
• ผู้ส่งเสีย    ผู้ค้ําจุน ผู้ชุบเลี้ยง ผู้อุปการะ ผู้อุปถัมภ์ ผู้เลี้ยงดู