คําส่อเสียด คือ

• เปสุญวาท

• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ส่อ     ก. แสดงให้รู้เป็นนัย ๆ (ส่วนมากใช้ไปในทางที่ไม่ดี) เช่น สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล ส่อเจตนาทุจริต ส่อพิรุธ; ( โบ ) ฟ้อง.
• ส่อเสียด     ก. อาการที่พูดยุยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน.
• อเส     อะ- น. ตัวไม้ซึ่งประกอบยึดเสาส่วนบนของเรือน; ไม้ยึดหัวกงเรือ.
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียด     ก. เบียดกัน เช่น เจดีย์ระดะแซง เสียดยอด. ( นิ. นรินทร์ ); เสียบ, แทรก, แซง, เช่น สูงเสียดฟ้า;
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• คนส่อเสียด    คนเล่านิทาน ผู้กลบเกลื่อนความจริง ผู้ทำนายโชคชะตา ผู้นินทา ผู้เปิดเผยความลับ สิ่งที่เปิดเผย เครื่องบันทึกเวลาเริ่มทำงานและเลิกงาน adj
• พูดส่อเสียด    ดูถูก เหน็บแนม
• คําพูดที่เสียดสี    คําพูดที่ทําให้รู้สึกแสบร้อน คําพูดที่แหลมคม
• คําพูดเสียดสี    คําพูดถากถาง คําพูดเยาะเย้ย
• ค่าส่งเสีย    n. เงินที่ให้เพื่อใช้จ่ายในการเล่าเรียนเป็นต้น ชื่อพ้อง: ค่าเลี้ยงดู ตัวอย่างการใช้: พ่อปฏิเสธที่จะให้ค่าส่งเสียลูกๆ เพราะพ่อเองก็มีลูกใหม่
• คําสั่งเสีย    พินัยกรรม
• คําพูดทําลายชื่อเสียง    การใส่ร้ายป้ายสี การทําลายชื่อเสียง การหมิ่นประมาท คําพูดให้ร้าย