ช่างประจบ คือ

• สอพลอ
  ประจบประแจง
  ประจบสอพลอ

• ช่าง     ๑ น. ผู้ชำนาญในการฝีมือหรือศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ช่างตัดเสื้อ ช่างไม้ ช่างไฟ. ว. มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง เช่น ช่างคิด ช่างพูด
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประจบ     ๑ ก. บรรจบ, เพิ่มให้ครบจำนวน, เช่น มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท; จดกัน, ใกล้ชิดติดต่อกัน, เช่น ปูกระดานให้ประจบกัน ทาง ๒ สายมาประจบกัน,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จบ     ๑ น. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ, ลักษณนามเรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น เช่น สวดจบหนึ่ง ตั้งนโม ๓ จบ. ก. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ เช่น จบชั้นไหน. ๒ ก.
• ช่างประจบสอพลอ    สุภาพเรียบร้อย เกี่ยวกับหรือเหมาะกับราชสำนัก adv
• คนช่างประจบ    คนสอพลอ
• อย่างประจบประแจง    อย่างประจบสอพลอ
• อย่างประจบสอพลอ    อย่างประจบประแจง
• ิอย่างประจบเอาใจ    อย่างทาส
• ขี้ประจบ    งอโค้งได้ง่าย เปลี่ยนใจได้ง่าย
• การประจบ    การขอความรัก การเกี้ยว ระยะเวลาที่มีการเกี้ยวกัน การประจบสอพลอ การประจบประแจง
• พูดประจบ    ตีคอ
• ช่างประดิษฐ์    ช่างคิด หลักแหลม เข้าใจคิด ปราดเปรียว ซึ่งสร้างหรือประดิษฐ์ขึ้น ซึ่งเกิดจากความคิดสร้างสรรค์ เกี่ยวกับการสร้างหรือประดิษฐ์ขึ้น เจ้าความคิด

• ข้าจำเป็นต้องมีเล่ห์เหลี่ยม ช่างประจบและไร้ซึ่งศีลธรรม
• พวกช่างเลีย ช่างประจบ ตลบแตลง