ซึ่งเมินเฉย คือ

• ซึ่งไม่แยแส
  ซึ่งไม่ใส่ใจ

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมิน     ก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.
• เมินเฉย     ก. ไม่สนใจใยดี.
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉย     ก. แสดงอาการเป็นปรกติไม่สนใจไยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ที่ประสบ เช่น ถูกด่าว่าก็เฉย. ว. นิ่งอยู่ไม่แสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งออกมา เช่น นอนเฉย.
• ที่เมินเฉย    ที่ไม่ให้ความสําคัญ
• ซึ่งนั่งเฉย    ซึ่งคุ้นเคยกับการนั่ง ซึ่งนั่งนอนมาก ซึ่งนั่งอยู่กับที่ ซึ่งอยู่นิ่ง
• โดนเมินเฉย    โดนทํามึนตึง ถูกเมิน โดนมองข้าม
• ซึ่งเฉยชา    ซึ่งเย็นชา ไม่เป็นมิตร
• นิ่งเฉย    ว. เฉยอยู่ไม่พูดไม่ทำอะไร.
• กิริยาเมินเฉย    ความเย็นชา
• ความเมินเฉย    ความห่างเหิน ความไม่สนใจ ความไม่แยแส ความไร้กังวล ความไม่ใส่ใจ
• อาการเมินเฉย    อาการไม่ใส่ใจ