ที่เมินเฉย คือ

• ที่ไม่ให้ความสําคัญ

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมิน     ก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.
• เมินเฉย     ก. ไม่สนใจใยดี.
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• เฉ     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉย     ก. แสดงอาการเป็นปรกติไม่สนใจไยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ที่ประสบ เช่น ถูกด่าว่าก็เฉย. ว. นิ่งอยู่ไม่แสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งออกมา เช่น นอนเฉย.
• โดนเมินเฉย    โดนทํามึนตึง ถูกเมิน โดนมองข้าม
• ซึ่งเมินเฉย    ซึ่งไม่แยแส ซึ่งไม่ใส่ใจ
• กิริยาเมินเฉย    ความเย็นชา
• ความเมินเฉย    ความห่างเหิน ความไม่สนใจ ความไม่แยแส ความไร้กังวล ความไม่ใส่ใจ
• อาการเมินเฉย    อาการไม่ใส่ใจ
• เมินเฉยต่อคําดูถูก    ไม่สนใจคําสบประมาท

• ทริค เราโง่มากนะที่เมินเฉย กับโอกาสนี้