หน้าถมึงทึง คือ

• น. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• ถม     ๑ น. เรียกภาชนะหรือเครื่องประดับที่ทำโดยใช้ผงยาถมผสมน้ำประสานทองถมลงบนลวดลายที่แกะสลักบนภาชนะหรือเครื่องประดับนั้น แล้วขัดผิวให้เป็นเงางาม ว่า
• ถมึงทึง     ถะหฺมึง- ว. ลักษณะหน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว, ขมึงทึง ก็ว่า.
• มึง     ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, มักถือกันว่าไม่สุภาพหรือหยาบคาย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• การทําหน้าถมึงทึง    การทําหน้านิ่วคิ้วขมวด การทําหน้าบึ้ง
• ทําให้หน้าถมึงทึง    ทําให้ไม่พอใจ
• หน้าถัง    น. หน้าร้านหรือโรงที่เปิดปิดด้วยกระดานเป็นแผ่น ๆ สอดเรียงเลื่อนไปตามรางที่ทำไว้.
• สิ่งที่เข้าถึง    ทางอ้อม ทางเข้า
• จ้องถมึงทึง    ถลึงตาใส่ มองอย่างไม่พอใจ
• ชาถ้วยหนึ่ง    ชาหนึ่งถ้วย
• ถมึงตึง    คิ้วขมวด ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด บึ้ง แสดงความไม่พอใจ
• ปถมัง    ปะถะหฺมัง น. วิธีทำผงด้วยเวทมนตร์คาถาเพื่อความศักดิ์สิทธิ์.
• รถม้าโดยสารสองที่นั่ง    รถยนต์สองประตูที่สั้นกว่ารถยนต์ธรรมดา รถเก๋งเล็ก

• รอยย่นนี้ทำให้ดูหน้าถมึงทึงเนื่องจากบริเวณหว่างคิ้วที่กว้าง
• หน้าถมึงทึงอย่างแท้จิง