จ้องถมึงทึง คือ

• ถลึงตาใส่
  มองอย่างไม่พอใจ

• จ้อ     ว. อาการที่พูดหรือคุยเรื่อยไปไม่หยุดปาก เช่น พูดจ้อ.
• จ้อง     ๑ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ร่ม. ( อนันตวิภาค ว่า จ่อง). ๒ ก. เพ่งตาดูหรือมุ่งมองดูสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยเฉพาะ เช่น จ้องหน้า, มุ่งคอยจนกว่าจะได้ช่อง,
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ถม     ๑ น. เรียกภาชนะหรือเครื่องประดับที่ทำโดยใช้ผงยาถมผสมน้ำประสานทองถมลงบนลวดลายที่แกะสลักบนภาชนะหรือเครื่องประดับนั้น แล้วขัดผิวให้เป็นเงางาม ว่า
• ถมึงทึง     ถะหฺมึง- ว. ลักษณะหน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว, ขมึงทึง ก็ว่า.
• มึง     ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, มักถือกันว่าไม่สุภาพหรือหยาบคาย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• เครื่องถม    ถม
• หน้าถมึงทึง    น. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
• จุหนึ่งถัง    ปริมาณหนึ่งถัง
• จ่าหน้าซองถึง    เขียนถึง
• รถม้าโดยสารสองที่นั่ง    รถยนต์สองประตูที่สั้นกว่ารถยนต์ธรรมดา รถเก๋งเล็ก
• ลงถม    ก. ใช้น้ำยาเคมีใส่ลงในพื้นที่เป็นร่องระหว่างลวดลายในเครื่องเงิน แล้วใช้ความร้อนอบให้น้ำยาติดและให้พื้นเป็นสีดำ, ถม ถมดำ หรือ ถมยา ก็เรียก.
• แห่งท้องถิ่น    ส่วนท้องถิ่น เฉพาะท้องถิ่น ประจําท้องถิ่น
• การทําหน้าถมึงทึง    การทําหน้านิ่วคิ้วขมวด การทําหน้าบึ้ง
• ทําให้หน้าถมึงทึง    ทําให้ไม่พอใจ