เย้าแหย่ คือ

• v.
  แกล้งทำให้โกรธหรืออายเพื่อความสนุก
  ,
  ,
  ชื่อพ้อง: กระเซ้า, แหย่เย้า
  ตัวอย่างการใช้: พี่รงค์ชอบที่จะเย้าแหย่กับเพื่อนนักเรียน

• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เย้า     ๑ น. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว-เย้า. ๒ ก. หยอก, สัพยอก.
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหย     แหฺย ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
• แหย่     แหฺย่ ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• การเย้าแหย่    การพูดหยอกเย้า การล้อเล่น การหยอกล้อ
• พูดเย้าแหย่    กระเซ้า พูดล้อ พูดล้อเล่น พูดหยอกล้อ พูดหยอกเย้า
• คนชอบเย้าแหย่    คนชอบแกล้ง
• แหย่เย้า    กระเซ้า เย้าแหย่
• ขะเย้อขะแหย่ง    เขย่ง เขย้อแขย่ง
• กระเย้อกระแหย่ง    -แหฺย่ง ก. เขย่งแล้วเขย่งอีก, โดยปริยายหมายความว่า พยายามจะให้ได้สิ่งที่สุดเอื้อม, ขะเย้อแขย่ง ก็ว่า.
• เย่อหยิ่ง    ว. จองหองเกินฐานะ, แสดงอาการยโสโอ้อวด, ถือตัว, อวดดี.
• เย้ยหยัน    ก. พูดหรือแสดงกิริยาดูถูกเยาะเย้ยให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.
• คนยุแหย่    คนปล่อยข่าว

• ผมจะเย้าแหย่โนอึนซอลตลอดชีวิตของผมทั้งหมดไปเลย
• ทำไมพี่เป็นยังงี้ ปกติพี่ไม่ค่อยชอบพูดกระเซ้าเย้าแหย่ฉัน
• ความรู้สึกยั่วยุเย้าแหย่ระหว่างแกสองคน
• คำปลอบใจ ให้กำลังใจรึคำเย้าแหย่ ชั้นก็ไม่ต้องการจะฟังทั้งนั้น
• การเต้นควรเป็นเพียง การเย้าแหย่
• ได้โปรดเลิกเย้าแหย่ฉันซะที
• เย้าแหย่เอเชียเด็กวิทยาลัย