เลออาสน์ คือ

• -อาด
  ก. นั่งเหนืออาสน์.

• เลอ     บ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. ( ข. ).
• ลออ     ละ- ว. งาม เช่น นวลลออ เอี่ยมลออ. ( ข. ).
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาสน     อาดสะนะ-, อาด น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). ( ป. , ส. ). ๑ อา-สน ก. ปรารถนา. ( ปรัดเล ); ขัดสน. ( ข.
• อาสน์     อาดสะนะ-, อาด น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). ( ป. , ส. ).
• สน     ๑ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ เช่น สนสองใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกหนา ( Pinus merkusii Jungh. de Vriese), สนสามใบ หรือ เกี๊ยะเปลือกบาง (
• อาสน-    ๒ อาดสะนะ-, อาด น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
• อาสนะ    อาดสะนะ-, อาด น. ที่นั่ง, เครื่องปูรองนั่ง, (ใช้เฉพาะพระภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
• มยุรอาสน์    น. “พระผู้มีนกยูงเป็นอาสนะ” หมายถึง พระขันทกุมารหรือพระสกันทกุมาร เพราะพระขันทกุมารทรงมีนกยูงเป็นพาหนะ.
• อาสน์สงฆ์    น. ที่ยกพื้นสำหรับพระสงฆ์นั่ง.
• การเลี้ยงฉลองทางศาสนา    การเฉลิมฉลองในวันหยุดทางศาสนา การเลี้ยงเฉลิมฉลอง วันหรืองานเลี้ยงฉลองทางศาสนา
• ร้อนอาสน์    (สำ) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่เฉยไม่ได้.
• วัชรอาสน์    น. อาสนะที่พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ ณ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ในวันตรัสรู้ เรียกว่า พระแท่นวัชรอาสน์, โพธิบัลลังก์ หรือ รัตนบัลลังก์ ก็เรียก. (ส. วชฺราสน).
• อาสนศาลา    น. โรงฉันอาหาร (ใช้แก่พระสงฆ์).