เลอะเทอะ คือ

• ว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ ก็มี.

• เลอ     บ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. ( ข. ).
• เลอะ     ว. เปื้อน เช่น เสื้อเลอะเขม่า หน้าเลอะหมึก, เปรอะไปด้วยสิ่งเปียก ๆ แฉะ ๆ มีลักษณะเละอย่างโคลนเลน เช่น ย่ำโคลนขึ้นบ้านเลอะหมด,
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• ทอ     ๑ ก. พุ่งเส้นด้ายหรือเส้นไหมเป็นต้นให้ขัดกับเส้นยืนในเครื่องทอ เช่น ทอผ้า ทอไหม ทอกระสอบ ทอเสื่อ. ๒ ( ถิ่น ) ก. ขวิด, กระทบ, ชน, เช่น
• คนเลอะเทอะ    คนที่สกปรกและไม่เรียบร้อย คนที่ไม่เป็นระเบียบ
• ทําเลอะเทอะ    ทําให้ยุ่งเหยิง ทําให้ไม่เป็นระเบียบ ทําให้ไม่เรียบร้อย
• ทําให้เลอะเทอะ    ทําให้สกปรก ทําให้เปรอะเปื้อน ทําให้เปื้อน
• พูดเลอะเทอะ    พูดพร่ําเพ้อ พูดเพ้อเจ้อ พูดเหลวไหล
• เลอะเทอะเปรอะเปื้อน    เปรอะเปื้อน เลอะ เลอะเทอะ
• ทําให้สกปรกเลอะเทอะ    ทําให้ด่างพร้อย ทําให้มีรอยเปื้อน ทําให้มีสิ่งปลอมปน
• เลอะเลือน    ว. หลง ๆ ลืม ๆ, ฟั่นเฟือน, เช่น พอแก่ตัว ความจำเลอะเลือน.
• เทอะทะ    ว. ไม่ได้รูปได้ทรง (มักใช้แก่ลักษณะที่อ้วนหรือหนา) เช่น อ้วนเทอะทะ หนาเทอะทะ.
• ความเลอะเลือน    ความวิปลาส ความเลื่อนลอย ความขาดสติ ความคลุมเครือ ความมืดสลัว ความสลัว เมฆหมอก
• มีสติเลอะเลือน    ชอบมากเกินไป ให้ความรักมากเกินไป
• ทําเลอะ    ทําเปื้อน

• ถึงเรื่องราวมันจะเลอะเทอะแต่คุณก็ดูมีความสุขนะ
• ความสนุกของที่นี่คือต้องให้ข้อศอกเธอเลอะเทอะนะ
• จะมีของเหี้ยเลอะเทอะ ที่ต้องตามความสะอาดอยู่มาก
• เธอกินก็เยอะ แล้วชอบยังทำห้องน้ำเลอะเทอะอีกด้วย
• แต่เธอก็ต้องกินตอนทำในคาบอยู่ดี เลอะเทอะแน่เลย !
• อย่างที่พูดกัน อย่าเอาเรื่องเลอะเทอะมาที่ทำงาน
• ใช้หีบศพแมวน้อยและเริ่มที่จะทำห้องนี้เลอะเทอะ
• ผมรู้ ผมยุ่งอยู่กับเด็กทารกทั้งวัน มันเลอะเทอะ
• ขอโทษที บ้านเลอะเทอะ เด็กๆทำบ้านเลอะอยู่แล้วละ
• งั้นสิ ทำไมจะไม่ล่ะ คุณห่วงว่าฉันจะทำเลอะเทอะเหรอ