แหนงใจ คือ

• ก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ.

• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหน     ๑ แหนฺ ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน. ๒ แหนฺ ( ถิ่น-อีสาน ) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์
• แหนง     ๑ แหฺนง ( โบ ) ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ. ๒ แหฺนง ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• นง     น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
• ใจ     น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด
• กินแหนงแคลงใจ    v. หมางใจกัน ชื่อพ้อง: กินใจ, แหนงใจ, ผิดพ้องหมองใจ, ผิดใจ ตัวอย่างการใช้: ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ปรับความเข้าใจกันให้ชัดแจ้งทำให้กินแหนงแคลงใจกันอยู่เรื่อยๆ
• กินแหนง    ก. สงสัย, ระแวง, ไม่แน่ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แคลงใจ เป็น กินแหนงแคลงใจ.
• หน่ายแหนง    หฺน่ายแหฺนง ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, แหนงหน่าย ก็ว่า.
• แหนงหน่าย    แหฺนงหฺน่าย ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, หน่ายแหนง ก็ว่า.
• ความแหนงหน่าย    ความเบื่อหน่าย ความเบื่อ ความเหนื่อยหน่าย
• ซึ่งไว้วางใจคนง่ายเกินไป    ซึ่งเชื่อคนง่ายเกินไป
• ตำแหน่ง ที่มีเกียรติหรือเป็นที่ไว้วางใจเป็นพิเศษ    ความเข้มแข็ง ปีกขวา มือขวา
• มอบตําแหน่งให้    แต่งตั้ง
• ความไว้วางใจคนง่ายเกินไป    ความเชื่อคนง่ายเกินไป