โล้เล้ คือ
- (ปาก) ว. ส่งเสียงเอะอะจนฟังไม่ได้ศัพท์ เช่น พ่อค้าส่งเสียงโล้เล้.
- โล กิโลกรัม กก. กิโล ก.ม. กม. กิโลเมตร กิโลวัตต์ต่อชั่วโมง ก.ก.
- โล้ ก. แล่นไปตามคลื่น (สำหรับเรือสำเภา) ( พจน. ๒๔๙๓), ทำให้เรือเคลื่อนที่โดยอาการโยกแจวให้ปัดน้ำไปมา. น. เรียกเรือต่อชนิดหนึ่ง ท้ายตัด
- ปุโลปุเล (ปาก) ก. พูดหรือทำพอให้เสร็จ ๆ ไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด, ประโลประเล ก็ว่า.
- เลวูโลส น. ฟรักโทส. (อ. laevulose).
- เล้าโลม ก. กอดจูบลูบคลำแสดงความรัก, พูดปลอบโยนให้โอนอ่อนตาม, โลมเล้า ก็ว่า.
- โลเล ว. ไม่แน่นอน (มักใช้แก่นิสัยใจคอ) เช่น มีจิตใจโลเล, ไม่อยู่กับร่องกับรอย (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่นพูดจาโลเล.
- ซึ่งโลเล ขึ้นๆ ลงๆ ซึ่งหวั่นไหว ซึ่งโอนเอนไปมา ซึ่งไม่แน่นอน
- เล่นไฮโล เล่นพนันโดยใช้ลูกเต๋า โยนลูกเต๋า
- โลมเล้า ก. กอดจูบลูบคลำแสดงความรัก, พูดปลอบโยนให้โอนอ่อนตาม, เล้าโลม ก็ว่า.
- การเล้ัาโลม การเล้าโลม
- การเล้าโลม การเล้ัาโลม
- คนเล่นไฮโล คนเล่นพนันโดยใช้ลูกเต๋า
- ความโลเล ความลังเล ความลังเลใจ ความไม่แน่นอน ความโอนไปเอนมา การลังเล
- ผู้มีใจโลเล สิ่งที่แกว่งหรือสั่น เครื่องมือแกว่งหรือสั่น
- โล่ ๑ น. ชื่อแพรชนิดหนึ่งเส้นไหมโปร่ง, ใช้เรียกผ้าบาง ๆ ก็มี เช่น ผ้าป่านโล่. ๒ น. เครื่องปิดป้องศัตราวุธ รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ทำด้วยโลหะหรือหนังดิบ ด้านหลังมีที่จับ, มักใช้คู่กับดาบหรือหอก, โดยปริยายหมา
มือถือ