(ถิ่น-ปักษ์ใต้) คือ

• เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้

• ถิ่น     น. ที่, แดน, ที่อยู่, เช่น ถิ่นเสือ ถิ่นผู้ร้าย.
• ปัก     ก. ตั้งฝังลง เช่น ปักเสา, เอาหัวดิ่งลง เช่น นกปักหัวลง เครื่องบินปักหัวลง; เสียบ เช่น ปักปิ่น ปักดอกไม้, ใช้เข็มร้อยด้าย ไหม
• ปักษ     ปักสะ-, ปัก น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติ คือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาว
• ปักษ์     ปักสะ-, ปัก น. ฝ่าย, ข้าง, เช่น ปักษ์ใต้, กึ่งของเดือนจันทรคติ คือ เดือนหนึ่งมี ๒ ปักษ์ ข้างขึ้นเรียก ศุกลปักษ์ (แปลว่า ฝ่ายขาว
• ปักษ์ใต้     n. ภูมิภาคที่อยู่ตรงข้ามกับภาคเหนือ ชื่อพ้อง: ภาคใต้ ตัวอย่างการใช้: ตัวผมนั้นซาบซึ้งในนาฎศิลปของปักษ์ใต้มากเป็นพิเศษ
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• ใต้     ว. ที่อยู่ในที่หรือฐานะต่ำกว่าสิ่งอื่นเมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น รถไฟใต้ดิน อยู่ใต้อำนาจ, ตรงข้ามกับ เหนือ เช่น ใต้ลม,
• (ปักษ์ใต้)    มาจาก อภิธานพื้นเมืองมณฑลปักษ์ใต้ พ.ศ. ๒๔๗๕
• ใต้ถุน    น. ที่ใต้พื้นเรือนซึ่งยกพื้นสูง.
• ถังใต้ดิน    ถังน้ำใต้ดิน
• ถังน้ำใต้ดิน    ถังใต้ดิน
• ปักษิน    น. สัตว์มีปีก คือ นก. (ส.).
• ตั้งวิถีปืน    ตั้งวิถียิง
• อยู่ใต้ตัวอักษรอื่น    อยู่ต่ํากว่าเส้นบรรทัด
• ยักษ์ปักหลั่น    -ปัก- (สำ) น. ผู้มีรูปร่างใหญ่โต.