(วิทยาจารย์) คือ

• มาจาก วารสารวิทยาจารย์

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิทย     วิดทะยะ- น. วิทยา.
• วิทยา     วิดทะยา น. ความรู้, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น วิทยากร วิทยาคาร จิตวิทยา สังคมวิทยา. ( ส. ).
• ทยา     ๑ ทะ- ( แบบ ) น. ความเอ็นดู, ความกรุณา, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่น ทยาทิคุณ. ( ป. , ส. ). ๒ ทะ- ว. ดี, สำคัญ, ต้องการ, เช่น
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาร     ๑ จาน ก. ใช้เหล็กแหลมเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้นให้เป็นตัวหนังสือ เช่น จึงจารจารึกอันนี้ไว้อีกโสด. (ศิลาจารึกเขาสุมนกูฏ).
• อาจารย์วิทยาลัย    นักวิชาการ อาจารย์มหาลัย อาจารย์มหาวิทยาลัย
• อาจารย์วิทยาศาสตร์    ครูวิทยาศาสตร์
• อาจารย์ในมหาวิทยาลัย หรือวิทยาลัย    ผู้สอนวิชากีฬา ผู้สอนวิชาทางศิลปกรรม ผู้แสดงความเลื่อมใส ศาสตราจารย์
• อาจารย์มหาวิทยาลัย    ครูพิเศษ นักวิชาการ อาจารย์มหาลัย อาจารย์วิทยาลัย
• อาจารย์ในมหาวิทยาลัยทีมีตำแหน่งต่ำกว่าผู้ช่วยศาสตราจารย์    ครู ผู้สอน อาจารย์
• ปาจารย์    ปาจะรี, ปาจาน น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
• อาจารย์    น. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).
• กถิกาจารย์    กะถิกาจาน (แบบ) น. อาจารย์ผู้กล่าว. (ป., ส. กถิก + ส. อาจารฺย).