-กระชวย คือ

• ใช้เข้าคู่กับคำ กระชุ่ม เป็น กระชุ่มกระชวย.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระชวย     ใช้เข้าคู่กับคำ กระชุ่ม เป็น กระชุ่มกระชวย.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระชวย     ก. ชวย, พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม).
• ชว     ชะวะ- ( แบบ ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี.
• ชวย     ก. พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม).
• กระชุ่มกระชวย    ว. มีผิวพรรณสดใสหรือมีอาการกระปรี้กระเปร่า.
• กระชุ่มกระชวยอีกครั้ง    กระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง กลับมาเป็นหนุ่มอีกครั้ง
• ความกระชุ่มกระชวย    ความสดชื่น
• ทําให้กระชุ่มกระชวย    ทําให้มีชีวิตชีวา ทําให้ร่าเริง
• ประชวม    (กลอน) ก. ประชุม.
• ประชวร    ปฺระชวน (ราชา) ก. เจ็บป่วย. (ใช้แก่เจ้านาย). (ส. ปฺรชฺวร).
• กระชง    (โบ) ว. งง, ชะงัก, ประหม่า, เช่น นอนกระชงใจคราง ครั่นแค้น. (นิ. ตรัง), ภาษาถิ่นปักษ์ใต้ใช้ว่า ชง.
• กระชัง    ๑ น. บังสาดที่ปิดและเปิดได้. (เทียบ ช. กระรันชัง = กระจาด). ๒ น. เครื่องสำหรับขังปลาชนิดหนึ่ง ใช้ไม้ไผ่ทำเป็นกง ๔ อัน แล้วผูกด้วยซี่ไม้ไผ่โดยรอบ รูปกลม หัวท้ายเรียว ตอนบนเจาะเป็นช่อง มีฝาปิด ใช้ไม้ข