-กระซี้ คือ

• ใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก และ กระเซ้า เป็น กระซิกกระซี้ และ กระเซ้ากระซี้.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระซี้     ใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก และ กระเซ้า เป็น กระซิกกระซี้ และ กระเซ้ากระซี้.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ซี     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำเป็นต้น เช่น ไปซิ มาซิ
• ซี้     1) v. เข้ากันได้ดีอย่างใกล้ชิด, รู้ใจกันอย่างแนบชิด ชื่อพ้อง: สนิท ตัวอย่างการใช้: เขาซี้กับเจ้านาย ขนาดไปค้างที่บ้านมาแล้ว 2)
• กระซิกกระซี้    ก. หัวเราะเย้าหยอกกัน, ระริก, ซิกซี้ ก็ว่า.
• กระซี้กระซิก    กระซิก กระซิกๆ
• กระซี้กระซ้อ    ว. อาการที่พูดสนิทชิดเชื้อเพื่อความเสน่หา.
• -กระซ้อ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระซี้ เป็น กระซี้กระซ้อ.
• กระซับ    น. ชื่อพนักงานพวกหนึ่งในเรือเดินทะเล มีหน้าที่รักษาพัสดุตลอดจนสินค้าทั่วไปในระวางเรือด้วย เรียกเต็มว่า กระซับปากเรือ.
• กระซิก    ๑ ก. ค่อยเบียดเข้าไป. ๒ น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Dalbergia parviflora Roxb. ในวงศ์ Leguminosae มีทางปักษ์ใต้ เนื้อไม้สีแดงคล้ำคล้ายไม้ชิงชัน, ครี้ หรือ สรี้ ก็เรียก.
• กระซิกๆ    ซิกๆ กระซิก กระซี้กระซิก
• กระซิบ    ก. พูดเสียงเบา ๆ เพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระซุบ เป็น กระซุบกระซิบ.
• กระซุง    น. พนักงาน, ตำแหน่ง. (พจน). (เทียบ กระทรวง).