กระจ๋อหวอ คือ

• (ปาก) ก. เปิด, โจ่งแจ้ง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จ๋อ     น. คำใช้เรียกลิงหรือเด็กที่ซนอย่างลิงว่า อ้ายจ๋อ.
• อห     อะหะ น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
• หวอ     หฺวอ ว. เปิดเป็นช่องเป็นโพรง เช่น นั่งอ้าปากหวอ; ให้สัญญาณเสียงดังเช่นนั้น.
• วอ     น. ยานที่มีลักษณะเป็นรูปเรือนหลังคาทรงจั่ว สำหรับเจ้านายหรือข้าราชการฝ่ายในนั่ง มีคานรับอยู่ข้างใต้คู่หนึ่ง ใช้คนหาม,
• ก่อหวอด    ก. เริ่มจับกลุ่มเพื่อทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
• เหวี่ยงกระจาย    โยนออกไปจนกระจัดกระจาย
• คนที่ประจบคนอื่นเพื่อหวังผล    คนที่ประจบสอพลอ
• กระจู๋กระจี๋    ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, จู๋จี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม,จู๋จี๋ ก็ว่า.
• กระจายข่าวออกไป    แพร่ออกไป
• -กระจิก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
• -กระจิบ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุบ เป็น กระจุบกระจิบ.
• -กระจิ๋ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ง เป็น กระจุ๋งกระจิ๋ง.