กระตุ้งกระติ้ง คือ

• ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, ตุ้งติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ตุ     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กระติ้ง     ใช้เข้าคู่กับคำ กระตุ้ง เป็น กระตุ้งกระติ้ง.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ิ้     พลิ้ว
• -กระติ้ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระตุ้ง เป็น กระตุ้งกระติ้ง.
• กระต่องกระแต่ง    ว. อาการที่แขวนหรือห้อยแกว่งไปแกว่งมา, ต่องแต่ง ก็ว่า.
• ความกระตุ้งกระติ้ง    ความเป็นกระเทย
• เกร็งกระตุก    กระตุก
• กําลังกระตุ้น    แรงกระตุ้น แรงผลัก
• ซึ่งกระตุ้น    รุนแรง ฉลาด น่าตื่นเต้น เก่ง เฉียบแหลม ซึ่งทําให้มึนเมา ทําให้เคลื่อนไหว ซึ่งผลักดัน ซึ่งมีแรงบันดาลใจ
• ทุ่งกระต่าย    ที่แออัดไปด้วยคน สถานที่มีกระต่ายมาก

• ไอ้ท่าทางกระตุ้งกระติ้งนั่นมันอะไรกัน
• เขาอ่อนแอและกระตุ้งกระติ้ง