ทุ่งกระต่าย คือ

• ที่แออัดไปด้วยคน
  สถานที่มีกระต่ายมาก

• ทุ     ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
• ทุ่ง     ๑ น. ที่ราบโล่ง. ๒ น. ขี้. ก. ขี้.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระต่าย     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กในวงศ์ Leporidae ขนปุย หูยาว ที่พบอาศัยตามป่าทั่วไปในประเทศไทยมีชนิดเดียว คือ กระต่ายป่า ( Lepus peguensis
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• มุ้งกระต่าย    ดู ซุ้มกระต่าย.
• ยิงกระต่าย    ฉี่ เยี่ยว ถ่ายเบา ปัสสาวะ เด็ดดอกไม้ ถ่ายปัสสาวะ
• ที่เป็นสิ่งกระตุ้น    ที่ปลุกเร้า
• โพรงกระต่าย    โพรงที่เชื่อมต่อกันเป็นที่อยู่อาศัยของกระต่าย
• ที่กระหายที่จะต่อสู้    ชอบต่อสู้
• ที่ตัวเท่ากระต่าย    ที่ขนาดเท่ากระต่าย ที่มีขนาดเท่ากระต่าย
• กระตุ้งกระติ้ง    ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, ตุ้งติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า.
• เกร็งกระตุก    กระตุก