กระทิกกระทวย คือ

• ว. ระริกระรี่, ซิกซี้, เช่น เจ้าก็ระรี่ระริกกระทิกกระทวยรวยระรื่นจนสิ้นตัว. (ม. ร่ายยาว ชูชก).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กก     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• กระทวย     ใช้เข้าคู่กับคำ กระทด เป็น กระทดกระทวย หรือใช้เข้าคู่กับคำ กระทิก เป็น กระทิกกระทวย.
• ระทวย     ๑ ว. อ่อนช้อย, อ่อนใจ. ๒ ก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคำ ระทด เป็น ระทดระทวย.
• ทวย     ๑ น. หมู่, เหล่า, เช่น ทวยราษฎร์. ๒ น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, เรียกว่า คันทวย ก็มี;
• -กระทวย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระทด เป็น กระทดกระทวย หรือใช้เข้าคู่กับคำ กระทิก เป็น กระทิกกระทวย.
• กระทดกระทวย    ว. ไหวน้อย ๆ แต่พองาม, กิริยาย่างกรายอย่างนวยนาด.
• ถูกกระทำ    ก. ถูกทำให้มีอันเป็นไปต่าง ๆ โดยวิธีใช้เวทมนตร์เป็นต้น.
• นกกระทา    alectoris กระทา เนื้อนกกระทา colinus coturnix coturnix
• นกกระทุง    ดู เหนียงนกกระทุง (๒).
• กระแทกกระทั้น    ว. กระแทกเสียงหรือกระแทกสิ่งของให้รู้ว่าไม่พอใจหรือโกรธ.
• ระทดระทวย    ว. อ่อนอกอ่อนใจ เช่น เขาเสียการพนันจนหมดตัว เดินระทดระทวยออกมา.
• อ่อนระทวย    v. อ่อนใจ อ่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว , ชื่อพ้อง: ระทวย, สิ้นแรง ตัวอย่างการใช้: ร่างกายของเธออ่อนระทวยลงเมื่อทราบว่าลูกชายสุดที่รักสิ้นลมหายใจแล้ว