กระว่า คือ

• (โบ; กลอน) น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น เสียงนกกระว่ามาตีลาน นกกรงหงส์ห่านร้องขานคู่. (มโนห์รา).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ว่า     ก. พูด, บอก, เช่น เขาว่า ที่นี่ฝนตกทุกวัน; ดุ เช่น อย่าเอะอะไป เดี๋ยวครูว่าเอา, ติ เช่น ดีแต่ว่าเขา; ดุด่าว่ากล่าว เช่น ว่าไม่ได้ ก็เลี้ยงไม่ได้;
• กระวน    (กลอน) ก. วนเวียน, วุ่น, หวน, เช่น กระเวนกระวนกาม กวนอก พี่นา. (นิ. นรินทร์).
• กระวัด    -หฺวัด (กลอน) แผลงมาจาก กวัด เช่น เฉวียงหัตถ์กระวัดวรธนู. (สรรพสิทธิ์).
• กระวิน    ๑ pic014.jpg (กระวิน) น. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนเหล็กผ่าปากม้า, ประวิน ก็ใช้. (ประวัติ. จุล), เครื่องร้อยสายรัดเอวพระภิกษุ (รัดประคด) ทำด้วยกระดูกสัตว์เป็นต้น มีรูกลา
• กระวี    ๑ น. นักปราชญ์ในการแต่งบทกลอน เช่น เสดจ์ยังสาระพินิจฉัยพร้อมด้วยหมู่มุกขมนตรีกระวีราชปโรหิตาโหราจารย์อยู่ในศีลสัจ. (สามดวง). (แผลงมาจาก กวี). ๒ (โบ) ก. แกว่ง. (เพี้ยนมาจาก คระวี).
• กระวนกระวาย    ก. วุ่นวายใจ, แสดงอาการวุ่นวายไม่เป็นสุข.
• กระวายกระวน    ก. กระวนกระวาย, ดิ้นรน, เร่าร้อน, กระสับกระส่าย, เช่น เมื่อเราอยู่ที่นี้จะต้องกระวายกระวนด้วยเหลือบยุงริ้นร่าน. (ม. ร่ายยาว สักบรรพ).
• กระวีกระวาด    ว. รีบเร่งอย่างไม่นอนใจ.
• กระวูดกระวาด    ว. กระวีกระวาด, ทำโดยเร็วอย่างลมพัดวูดวาด.
• รีบกระวีกระวาด    กุลีกุจอ เร่งรีบ
• -กระวาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระวี และ กระวูด เป็น กระวีกระวาด และ กระวูดกระวาด.
• กระวาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระวี และ กระวูด เป็น กระวีกระวาด และ กระวูดกระวาด.

• ฉันวิ่งอย่างกระวนกระว่าย