กระษาปณ์ คือ

• -สาบ
  น. เงินตราที่ทำด้วยโลหะ เช่น เหรียญกระษาปณ์ โรงกระษาปณ์, กษาปณ์ ก็ใช้. (ส. การฺษาปณ; ป. กหาปณ).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เหรียญกระษาปณ์    (กฎ) น. เงินตราโลหะที่ใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมายไม่เกินจำนวนที่กำหนดโดยกฎกระทรวง.
• กษาปณ์    กะสาบ (แบบ) น. กระษาปณ์, เงินตราที่ทำด้วยโลหะ, ตำลึง (= ๒๐ มาสก) เช่น ได้ถึงร้อยกษาปณ์. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
• กระษัตรี    -สัดตฺรี (โบ) น. ผู้หญิง.
• กระษัย    -ไส น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, กษัย ก็ว่า. (ส. กฺษย ว่า โรคซูบผอม).
• กระษิร    -สิน, -สิระ (โบ; แผลงมาจาก ส. กฺษิร) น. น้ำนม เช่น มาจากวารินกระษิรสมุทร. (รามเกียรติ์ ร. ๒), กระษิรสินธุสาคร. (สรรพสิทธิ์).
• กระษัตริย์    -สัด (โบ) น. กษัตริย์.
• โรงกษาปณ์    โรงผลิตเหรียญกษาปณ์
• ระบบเหรียญกษาปณ์    ระบบเงินเหรียญ
• กระษัยกล่อน    -ไสกฺล่อน น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณ ทำให้ร่างกายผอมแห้ง เกิดจากโรคกล่อน.
• กระษัยลงฝัก    ลงฝัก ไส้เลื่อน
• ทําเหรียญกษาปณ์    ผลิตเหรียญกษาปณ์ หลอมหรือหล่อโลหะเป็นกษาปณ์
• ผลิตเหรียญกษาปณ์    ทําเหรียญกษาปณ์ หลอมหรือหล่อโลหะเป็นกษาปณ์