กระเมาะ คือ

• น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• เมาะ     ๑ น. ที่นอนทำคล้ายฟูก แต่ยัดนุ่นหลวม ๆ สำหรับเด็ก. ๒ สัน. คือ. ๓ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Alocasia odora C. Koch ในวงศ์ Araceae ลำต้นอวบ
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• ละเมาะ    ๑ น. หมู่ไม้ขนาดเล็ก ซึ่งขึ้นในที่โล่งเป็นหย่อม ๆ, บางทีก็เรียกว่า เกาะ, ถ้ามีลักษณะเป็นป่า ก็เรียกว่า ป่าละเมาะ. ๒ น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).
• กระเพาะรูเมน    กระเพาะที่ 1
• ป่าละเมาะ    น. ที่โล่งมีพุ่มไม้เล็ก ๆ เป็นหย่อม ๆ.
• จุลชีพในกระเพาะรูเมน    ไมโคฟลอร่าในกระเพาะรูเมน
• น้ําย่อยในกระเพาะรูเมน    น้ําย่อย น้ําย่อยในกระเพาะอาหาร กรดแกสทริค น้ําย่อยจากตับอ่อน น้ําย่อยในกระเพาะ น้ําย่อยในผนังลําไส้เล็ก อาหารย่อยแล้วในกระเพาะอาหาร
• -กระเมี้ยน    ใช้เข้าคู่กับคำ กระมิด เป็น กระมิดกระเมี้ยน.
• กระเมี้ยน    ใช้เข้าคู่กับคำ กระมิด เป็น กระมิดกระเมี้ยน.
• กระเพาะโอมาซัม    กระเพาะที่ 3