ละเมาะ คือ

• ๑
  น. หมู่ไม้ขนาดเล็ก ซึ่งขึ้นในที่โล่งเป็นหย่อม ๆ, บางทีก็เรียกว่า เกาะ, ถ้ามีลักษณะเป็นป่า ก็เรียกว่า ป่าละเมาะ.
  ๒
  น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• เมาะ     ๑ น. ที่นอนทำคล้ายฟูก แต่ยัดนุ่นหลวม ๆ สำหรับเด็ก. ๒ สัน. คือ. ๓ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Alocasia odora C. Koch ในวงศ์ Araceae ลำต้นอวบ
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• ป่าละเมาะ    น. ที่โล่งมีพุ่มไม้เล็ก ๆ เป็นหย่อม ๆ.
• เป็นป่าละเมาะ    ขน หรือผมรุงรัง ขนหรือผมเป็นกระเซิง คล้ายพุ่มไม้ ปกคลุมไปด้วยขนหยาบยาว เต็มไปด้วยพุ่มไม้
• หลบอยู่ในป่าละเมาะ    ตกตลึง
• ป่าละเมาะเขตกึ่งทะเลทราย    พุ่มไม้
• กระเมาะ    น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).
• ผู้ละเมิดกฎหมาย    n. ผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย clf.: คน
• ละเมิดกฎหมาย    ทําผิดกฎหมาย บุกรุก ฝืนกฎหมาย ฝ่าฝืนกฎหมาย ล่วงล้ํากฎหมาย
• ละเมอ    ก. พูด ทำ หรือแสดงในเวลาหลับ, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลงเพ้อ เช่น เขากลับไปนานแล้ว ยังละเมอว่าเขายังอยู่, มะเมอ ก็ว่า.
• ละเมิด    ก. ล่วงเกินหรือฝ่าฝืนจารีตประเพณีหรือกฎหมายที่มีบัญญัติไว้; (กฎ) จงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำต่อบุคคลอื่นโดยผิดกฎหมายให้เขาเสียหายถึงแก่ชีวิต ร่างกาย อนามัย เสรีภาพ ทรัพย์สิน หรือสิทธิ.
• ละเมิน    ก. ละด้วยการไม่เหลียวแล.

• ผมมาเดินในป่าละเมาะนี้ เพื่อหวังว่าจะได้พบคุณ
• พวกเขาได้จัดกำลังคนออกไปสืบข่าวลับ ตามแนวป่าละเมาะต้นสน
• แกมาจากทางป่าละเมาะนั่นใช่ไหม ?
• ได้ยินเสียงเบรคในป่าละเมาะ
• ซึ่งมีป่าละเมาะปกคลุมร่มรื่น สายน้ำไหลไปรวมกันตามความลาดเอียงของพื้นที่
• อยู่ในป่าละเมาะ วิลลาร์ด
• ลุงว่าเราเห็นป่าไม้และป่าละเมาะมากจนพอใจแล้ว แต่ว่าหลานคงยังมีความกระตือรือร้นอยู่นี่ ลิซซี่