กระแด้ง คือ

• (ถิ่น-อีสาน) น. เรียกชายหรือหญิงที่เป็นหมันว่า พ่อกระแด้ง แม่กระแด้ง.
  ว. คดไปมา. (ปาเลกัว).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระแด     น. คนชาติข่าพวกหนึ่ง ในตระกูลชวามลายู อยู่ทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง.
• แด     ( กลอน ) น. ใจ.
• ด้ง     ( ถิ่น ) น. กระด้ง.
• กระแดะกระแด๋    (ปาก) ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.
• กระแดะ    (ปาก) ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ.
• กระแด่วๆ    adv. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ ตัวอย่างการใช้: ปลาดิ้นกระแด่วๆ เมื่อถูกทุบหัว
• กระแด้แร่    ว. กระแดะ, ดัดจริต, เช่น อย่าทำดื้อกระแด้แร่เลยแม่เอ๋ย. (มณีพิชัย).
• กระแด็ก ๆ    ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ เช่น ดิ้นกระแด็ก ๆ ชักกระแด็ก ๆ ติดกระแด็ก ๆ, แด็ก ๆ ก็ว่า.
• กระแด่ว ๆ    ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ ในคำว่า ดิ้นกระแด่ว ๆ, แด่ว ๆ ก็ว่า.
• -กระแต่ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระต่อง เป็น กระต่องกระแต่ง.
• -กระแย่ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระย่อง เป็น กระย่องกระแย่ง.
• กระแต่ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระต่อง เป็น กระต่องกระแต่ง.