กระแอ้ม คือ

• ใช้เข้าคู่กับคำ กระอ้อม เป็น กระอ้อมกระแอ้ม.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระแอ้     ใช้เข้าคู่กับคำ กระอ้อ เป็น กระอ้อกระแอ้.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• แอ     ว. เล็ก, อ่อน.
• แอ้     ว. อาการที่แสดงว่าหนักมาก เช่น หนักแอ้ หนักจนหลังแอ้.
• แอ้ม     ( ปาก ) ก. กิน เช่น แอ้มขนมหรือยัง, ได้สมประสงค์ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ได้แอ้ม.
• อ้ม     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นเนียม. [ ดู เนียม ๑ (๒) ].
• -กระแอ้ม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระอ้อม เป็น กระอ้อมกระแอ้ม.
• -กระแอ้    ใช้เข้าคู่กับคำ กระอ้อ เป็น กระอ้อกระแอ้.
• กระอ้อมกระแอ้ม    ว. อ้อมแอ้ม, ไม่ฉะฉาน, ไม่ชัดเจน, ไม่เต็มปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).
• -กระแอด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระออด เป็น กระออดกระแอด.
• กระแอก    ๑ น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง หรือ ประแอก ก็เรียก. ๒ น. อีกา. (ข. แกฺอก).
• กระแอด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระออด เป็น กระออดกระแอด.
• กระแอบ    ดู ตะขาบ ๑. (ข. แกฺอบ).