กรำแดด คือ

• v.
  ทนตากแดด
  ตัวอย่างการใช้: ชาวนาต้องยืนกรำแดดในนาทั้งวัน

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรำ     กฺรำ ว. ตรำ, ฝ่า, ทนลำบาก, เช่น กรำแดด กรำฝน, เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖).
• รำ     ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร. ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์
• แด     ( กลอน ) น. ใจ.
• แดด     น. แสงที่พุ่งจากดวงอาทิตย์ตรงมายังโลก, แสงตะวัน, แสงตะวันที่สว่างและร้อน.
• ผิวคล้ำแดด    การอาบแดด
• คล้ำแดดคล้ำฝน    ผ่านการตากแดดตากฝน เสื่อมเสียเนื่องจากถูกอากาศ
• กรุงแบกแดด    เมืองหลวงประเทศอิรัก
• เกรียมแดด    แดดเผา ไหม้แดด
• รำแพน    ก. แผ่หางกระดกขึ้นหรือแผ่ปีกแล้วเดินกรีดกรายไปมา (ใช้แก่นกยูง นกหว้า และนกแว่น). น. การเล่นอย่างโบราณชนิดหนึ่งในการพระราชพิธี ผู้เล่นนุ่งผ้าหยักรั้ง สวมเสื้อคอกลม มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออก
• รำแย้    น. ชื่อพืชชนิดหนึ่ง เช่น กระเทียมหอมรำแย้ก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
• ดำแดง    ว. สีน้ำตาล (ใช้แก่ผิวเนื้อ ๒ สี).
• สำแดง    ๑ ก. แสดง, ทำให้เห็นปรากฏ, เช่น สำแดงฤทธิ์ สำแดงเดช ปีศาจสำแดงตน. (แผลงมาจาก แสดง). ๒ น. ของแสลงที่ทำให้โรคกำเริบ, สำแลง ก็ว่า, ใช้ในคำว่า ผิดสำแดง หรือ ผิดสำแลง. ๓ คำกล่าวประกอบชื่อผู้อื่นซึ่งปรากฏ
• อำแดง    (โบ) น. คำนำหน้าชื่อหญิงสามัญ.
• กันแดด    น. ชื่อหมวกชนิดหนึ่ง ทรงคลุ่ม มีปีกแข็งโดยรอบ โครงทำด้วยไม้ก๊อกหรือไม้ฉำฉาหรือไม้โสน หุ้มด้วยผ้า, หมวกกะโล่ ก็เรียก. ว. ที่ลดความเข้มของแสง เช่น แว่นกันแดด หมวกกันแดด.