เกรียมแดด คือ

• แดดเผา
  ไหม้แดด

• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกรียม     เกฺรียม ว. เกือบไหม้, ลักษณะอาการของสิ่งบางอย่างที่ถูกความร้อนมีไฟเป็นต้นเผาจนเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาลเป็นต้น เช่น ทอดปลาจนเกรียม
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรี     ๑ กะรี ( แบบ ) น. ช้าง เช่น ถัดนั้นพลนิกรพวกกรี. ( ม. คำหลวง มหาราช). ๒ กฺรี ( กลอน ) ย่อมาจาก กรีธา เช่น ให้เรานี้กรีพลออกเดินไพร. (
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• ยม     ๑ ก. ร้องไห้. ( ข. ). ๒ ยม, ยมมะ- น. เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ประจำโลกของคนตาย; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๙ ในระบบสุริยะ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
• แด     ( กลอน ) น. ใจ.
• แดด     น. แสงที่พุ่งจากดวงอาทิตย์ตรงมายังโลก, แสงตะวัน, แสงตะวันที่สว่างและร้อน.
• ลมแดด    ว. อาการที่เป็นลมเพราะโดนแดดจัด.
• ตากแดดจนผิวเกรียม    ถูกแสงแดดจนผิวหนังอักเสบ ถูกแสงแดดจนผิวเกรียม
• ถูกแสงแดดจนผิวเกรียม    ตากแดดจนผิวเกรียม ถูกแสงแดดจนผิวหนังอักเสบ
• ความแก่แดด    การเจริญเติบโตเกินวัย ความฉลาดเกินวัย ความแก่เกินวัย
• สีไหม้เกรียมของผิวหนังจากการตากแดด    สีไหม้เกรียม
• กรำแดด    v. ทนตากแดด ตัวอย่างการใช้: ชาวนาต้องยืนกรำแดดในนาทั้งวัน
• แว่นรวมแสงแดด    แว่นรวมแสง