กวัดไกว คือ

• กฺวัดไกฺว
  ก. วัดเหวี่ยงไปมา, ไม่อยู่ที่.

• กวัด     กฺวัด ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา, ใช้เข้าคู่กับคำ แกว่ง เป็น กวัดแกว่ง หรือ แกว่งกวัด หรือใช้เข้าคู่กับคำ ไกว เป็น กวัดไกว.
• วัด     ๑ น. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น. ๒ ก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น
• ไก     ๑ น. ที่สำหรับเหนี่ยวให้ลูกกระสุนเป็นต้นลั่นออกไปเช่น ไกปืน ไกหน้าไม้. ๒ น. ผักไก. ( ดู เทา ๒ ).
• ไกว     ไกฺว ก. ทำสิ่งที่ห้อยอยู่ให้แกว่งไปมา.
• กวัดไกวไสส่ง    ก. ไล่ไปให้พ้น.
• แกว่งไกว    ก. แกว่งไปมา.
• ไกวัล    ๑ ไกวัน ว. ทั่วไป. (ป., ส. เกวล). ๒ ไกวัน น. ชั้นสวรรค์ เช่น พิราลัยก็ไคลยังนภมน- ทิรทิพยไกวัล. (สมุทรโฆษ).
• กระโดดไกลกว่า    เพิกเฉย
• กว้างไกล    กว้าง ห่างไกล กว้างใหญ่
• การไกว    การแกว่ง
• กว.    กริยาวลี
• กวี    กะวี น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น ๔ คือ ๑. จินตกวี แต่งโดยความคิด ๒. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา ๓. อรรถกวี แต่งตามความจริง ๔. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด. (ป.).
• การแกว่งไกว    การแกว่ง การแกว่งไปมา การโคลงเคลง
• วิ่งไกลกว่า    ฟุ้งซ่าน วิ่งชนะ วิ่งเร็วกว่า
• อยู่ไกลกว่า    อยู่ไกลโพ้น อยู่เลยออกไป

• กวัดไกวอยู่ในสายลม