กษัตริย์์ คือ

• ราชา
  เจ้าแผ่นดิน
  ภูมิ
  บพิตร

• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• กษัตร     กะสัด ( โบ ) น. พระเจ้าแผ่นดิน, เจ้านาย. ( ส. กฺษตฺร; ป. ขตฺต).
• กษัตริย์     กะสัด น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์
• ตร     หล่อ
• ตริ     ๑ ตฺริ ก. คิด, ตรึกตรอง. ๒ ตฺริ ใช้ประกอบหน้าศัพท์ แปลว่า สาม เช่น ตริโกณ คือ รูปสามเหลี่ยม. ( ดู ตรี ๓ ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• กษัตรีย์    กะสัดตฺรี (กลอน) น. กษัตริย์ เช่น พินทุทัตกษัตรีย์. (สมุทรโฆษ); เจ้าผู้หญิง เช่น อันว่าพระมหาสัตว์แลกษัตรีย์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
• ฉกษัตริย์    ฉ้อกะสัด, ฉอกะสัด น. กษัตริย์ ๖ พระองค์, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑๒ ของมหาชาติ.
• เนื้อกษัตริย์    น. เนื้อโลหะ เช่น ทองคำ เงิน นาก ที่บริสุทธิ์, โดยปริยายหมายถึงเนื้อแท้ของสิ่งนั้น ๆ.
• 1พงศ์กษัตริย์    หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1
• กษัตริย์ชาร์ลส์    พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 7 พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 9
• กษัตริย์ฟาโรห์    คําเรียกกษัตริย์อียิปต์โบราณ ฟาโรห์
• กษัตริย์ไลอัส    ไลอัส
• ของกษัตริย์    ที่เกี่ยวกับกษัตริย์
• นางกษัตริย์    เจ้าหญิง เทพนารี นางพญา พระเทวี เทวี