กษัตรีศูร คือ

• กะสัดตฺรีสูน
  (กลอน) น. กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ เช่น เจ้าไตรภพโลกเมาลีเป็นกษัตรีศูร. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (ส. กฺษตฺร + อีศฺวร).

• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• กษัตร     กะสัด ( โบ ) น. พระเจ้าแผ่นดิน, เจ้านาย. ( ส. กฺษตฺร; ป. ขตฺต).
• กษัตรี     กะสัดตฺรี ( กลอน ) น. กษัตริย์ผู้หญิง เช่น สมเด็จพระแก้วกษัตรี. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์); เจ้าผู้หญิง เช่น สองกษัตรีเจ้าหล้า
• ตร     หล่อ
• ตรี     ๑ ตฺรี น. ปลา. ( ข. ). ๒ ตฺรี น. คำตัดมาจาก ตรีศูล. ๓ ตฺรี ว. สาม เช่น ตรีเนตร, ชั้นที่ ๓ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• คุรุศึกษา    น. การเล่าเรียนวิชาครู.
• ศึกษาศาสตร์    n. การศึกษาที่เกี่ยวกับการเรียนการสอน ตัวอย่างการใช้: พี่สาวของเขากำลังเรียนศึกษาศาสตร์อยู่ปีสุดท้าย
• ศัตรู    สัดตฺรู น. ข้าศึก, ปรปักษ์, เช่น ศัตรูจากภายนอกประเทศ เพลี้ยเป็นศัตรูพืช, ผู้จองเวร เช่น ๒ ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคนแล้ว. (ส. ศตฺรุ; ป. ตฺตุ).
• ร.ศ.    รัตนโกสินทร์ศก
• ศิร    สิระ- น. หัว, ยอด, ด้านหน้า. (ส. ศิรสฺ; ป. สิร).
• ศิร-    สิระ- น. หัว, ยอด, ด้านหน้า. (ส. ศิรสฺ; ป. สิร).
• ศิริ    ศรี
• ผู้ศึกษา    นักเรียน ผู้พิจารณา ผู้วิเคราะห์ ผู้สืบสวนสอบสวน ผู้เยาว์ ผู้เรียน นักศึกษา ผู้ฝึกหัด
• ศิกษก    สิก-สก, สิกสะกะ น. ผู้เล่าเรียน; ครู, ผู้สอน; ผู้รู้. (ส.).