กะดก คือ

• (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กาบ เช่น กะดกหมาก = กาบหมาก, ชาวพื้นเมืองเรียกว่า ดก.

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ดก     ว. มาก, มากกว่าปรกติ, (มักใช้แก่สิ่งที่เกิดมีขึ้นตามธรรมชาติ) เช่น ต้นไม้ออกดอกออกผลมากกว่าปรกติ เรียกว่า ดอกดก ผลดก, ไก่ที่ไข่มากกว่าปรกติ
• กะดี    น. โรงที่ประชุมทำพิธีฝ่ายศาสนาอิสลาม นิกายเจ้าเซ็น เช่น กะดีเจ้าเซ็นแขกเต้น ตีอก. (นิ. ประธม). (เทียบ ฮินดี คัดดี ว่า พระแท่น).
• กะดี่    ก. ดีดหรืองัดของหนักขึ้น เช่น กะดี่ซุง กะดี่เสา.
• กะดำกะด่าง    ว. ดำ ๆ ด่าง ๆ, สีไม่เสมอกัน.
• กะดํากะด่าง    กระดํากระด่าง
• กะเดก    ว. โยก, โคลง.
• กะดง    ดู ชาปีไหน.
• กะดวน    ก. ตอกลิ่มเข้าไปในไม้. (ปาเลกัว).
• กะดะ    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. สอย, กระทุ้ง.
• กะดัด    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นราชดัด. (ดู ราชดัด).
• กะดึก    กะกลางคืน
• กะดุ้ง    (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องมือจับสัตว์น้ำชนิดหนึ่งรูปร่างคล้ายยอยก, เรียกเป็นสามัญว่า สะดุ้ง.
• กะด้าง    (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระด้าง. [ดู กระด้าง ๑ (๒)].
• แกะดำ    (สำ) น. คนที่ทำอะไรผิดเพื่อนผิดฝูงในกลุ่มนั้น ๆ (ใช้ในทางไม่ดี).