กะดังบาย คือ

• ดู กะตังใบ.

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ดัง     ๑ น. สันจมูก, ใช้ว่า ดั้ง ก็มี. ๒ ว. บังเกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง เช่น กลองดัง พูดดัง เสียงดัง. ๓ ว. เช่น, อย่าง,
• งบ     ๑ น. สิ่งที่เป็นแผ่นกลม ๆ เช่น งบน้ำตาล งบน้ำอ้อย, เรียกน้ำตาล น้ำอ้อย ที่ทำให้เป็นแผ่น ๆ เช่นนั้น ว่า น้ำตาลงบ น้ำอ้อยงบ. ๒ น.
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาย     น. ข้าว. ( ข. ).
• กะดี    น. โรงที่ประชุมทำพิธีฝ่ายศาสนาอิสลาม นิกายเจ้าเซ็น เช่น กะดีเจ้าเซ็นแขกเต้น ตีอก. (นิ. ประธม). (เทียบ ฮินดี คัดดี ว่า พระแท่น).
• กะดี่    ก. ดีดหรืองัดของหนักขึ้น เช่น กะดี่ซุง กะดี่เสา.
• กะดำกะด่าง    ว. ดำ ๆ ด่าง ๆ, สีไม่เสมอกัน.
• กะดํากะด่าง    กระดํากระด่าง
• ซึ่งบาดเจ็บได้ง่าย    อ่อนแอ ซึ่งติดเชื้อได้ง่าย
• ทางบายพาท    ถนนบายพาท ถนนเลี่ยงเมือง
• กะดก    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กาบ เช่น กะดกหมาก = กาบหมาก, ชาวพื้นเมืองเรียกว่า ดก.
• กะดง    ดู ชาปีไหน.
• กะดวน    ก. ตอกลิ่มเข้าไปในไม้. (ปาเลกัว).
• กะดะ    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. สอย, กระทุ้ง.