กะราง คือ

• น. ชื่อนกในวงศ์ Timaliidae ตัวขนาดนกเอี้ยง หากินเป็นฝูงตามพื้นดิน มีหลายชนิด เช่น กะรางหัวหงอก (Garrulax leucolophus) กะรางคอดำ (G. chinensis). (ในรำพันนามพฤกษา ฯลฯ ว่า กะราง, ในพระลอ ว่า กะลาง).

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราง     ๑ น. ร่องที่ขุดเป็นทางสำหรับให้น้ำไหล; สิ่งสำหรับรองน้ำฝนที่ชายคาเป็นต้น มักทำด้วยสังกะสียาวเป็นแนวไปตามชายคา; ไม้ที่ขุดหรือต่อให้เป็นร่องยาว ๆ
• กะรางหัวขวาน    น. ชื่อนกชนิด Upupa epops ในวงศ์ Upupidae ปากยาวแหลมโค้งสีดำ หงอนสีส้มขอบดำ ลักษณะหงอนเหมือนหมวกของอินเดียนแดง ขนตามลำตัวสีน้ำตาลแดง มีแถบดำขาวสลับกัน, การางหัวขวาน ก็เรียก.
• เกะกะระราน    ซึ่งทำให้เจ็บแค้นใจ น่ากลัว เหลือทน เกะกะ เกะกะก้าวร้าว เกะกะเกเร เกเร ระราน
• ตะราง    น. ที่คุมขังนักโทษ.
• กะเรี่ยกะราด    ว. เรี่ยราย, กระจัดกระจาย, หกเรี่ยราด; วางหน้าไม่สนิท.
• กะรุงกะรัง    ว. อาการที่ห้อยหรือแขวนเครื่องประดับเป็นต้น จนดูรุงรัง.
• กะรุ่งกะริ่ง    ว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.
• ขี้คุกขี้ตะราง    ขี้คุก
• ชนะรางวัล    มีชัย ได้ชัยชนะ
• ติดตะราง    v. ได้รับโทษให้อยู่ในที่คุมขังนักโทษ เพราะกระทำความผิดตามกฎหมาย , ชื่อพ้อง: ติดคุก, จำคุก ตัวอย่างการใช้: คนอย่างเขาน่าจะติดตะรางตลอดชีวิต
• อย่างระเกะระกะ    อย่างไม่เป็นระเบียบ
• กะรัง    ๑ น. ปะการัง. (ดู ปะการัง). ๒ น. ชื่อปลาทะเลขนาดกลางและขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Epinephelus, Cephalopholis และ Plectopomus วงศ์ Serranidae รูปร่างยาวป้อม แบนข้างเล็กน้อย เกล็ดเล็ก สีตามตัวและครีบเป็นด
• กะรัต    -หฺรัด น. หน่วยมาตราชั่งเพชรพลอย ๑ กะรัต เท่ากับ ๒๐ เซนติกรัม หรือ ๓.๐๘๖๕ เกรน, ปริมาณทองคำแท้ที่ประสมอยู่กับธาตุอื่น โดยกำหนดทองคำและโลหะที่ประสมกันนั้นรวมเป็น ๒๔ ส่วน เช่น ทองคำ ๑๔ กะรัต หมายความว

• การแข่งขันฮูล่าฮูปของนกกะรางหัวขวาน