กะโซ่ คือ

• น. เผ่าข่าโซ้ เป็นชาวป่าทางภาคอีสานของไทย มีลักษณะคล้ายเขมร. (วิทยาจารย์).

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• โซ     ว. อดอยากยากจน.
• โซ่     ๑ น. กะเหรี่ยง. ๒ น. โลหะมีเหล็กเป็นต้นที่เกี่ยวกันเป็นข้อ ๆ เป็นสายยาวสำหรับผูกล่ามแทนเชือก.
• กะโซ้    ๑ น. เผ่าข่าโซ้ เป็นชาวป่าทางภาคอีสานของไทย มีลักษณะคล้ายเขมร. (วิทยาจารย์). ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องวิดน้ำรูปร่างคล้ายเรือครึ่งท่อน, โชงโลง.
• สีอะโซ    สีย้อม
• กะโต๊ก    ว. เสียงไก่ตัวผู้ร้อง.
• กะโลง    (ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.
• กะโล่    pic015.jpg (กะโล่) น. ภาชนะสานของโบราณ ทารัก รูปแป้น ปากคลุ่ม ใช้ใส่ของมีเครื่องตัดผมเป็นต้น; ภาชนะสานคล้ายกระด้ง มีหลายขนาด แต่ชนิดที่ทาชันเพื่อไม่ให้น้ำรั่วออก สำหรับหมักขี้ไต้นั้น มีขนาดใหญ่กว่าก
• กะโรกะเร    ก. ง่อนแง่น, จวนจะล้ม. (ปาเลกัว).
• กะโกระ    -โกฺระ (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะชนิดหนึ่งสานด้วยใบเตย รูปร่างคล้ายครุ.
• กะโปรง    -โปฺรง น. ผ้านุ่งผู้หญิงแบบสากล; ฝาครอบเครื่องรถยนต์หรือฝาครอบที่เก็บของข้างหน้าและข้างหลังรถยนต์; กระบุงรูปกลมสูง ปากผายมาก พื้นก้นเป็นสี่เหลี่ยมเล็กสอบลง ลักษณะคล้ายกระโปรงบาน สำหรับขนข้าวเปลือกหร
• กะโปโล    ว. ไม่ได้เรื่องราว; มอมแมม เช่น เด็กกะโปโล.
• กะโหลก    -โหฺลก น. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เรียกว่า กะโหลกมะพร้าว กะโหลกตาล, ภาชนะที่ทำด้วยกะโหลกมะพร้าวโดยตัดทางตาออกพอเป็นช่องกว้างเพื่อใช้ตักน้ำ; กระดูกที่หุ้มมันสมอง; โดยปริยายหมายความถ
• กะโหล้ง    -โล่ง (ถิ่น-พายัพ) น. กะโหลก.
• ขี้กะโล้โท้    (ปาก) ว. ไม่ดี, ไม่มีคุณภาพ, เอาเรื่องเอาราวไม่ได้.

• ฉันจะหาทางแกะโซ่นี่ให้เธอเอง เธอจะได้กลับบ้าน
• ฉันจะหาทางแกะโซ่นี่ให้เธอเอง เธอจะได้กลับบ้าน ไปเจอกันที่คอกม้านะ ผมไม่เคยควบคุมมันได้แบบนั้นมาก่อนเลย