กันทะ คือ

• (โบ) น. กระทะ เช่น จึ่งตั้งโลหะกันทะโดยตบะบนเส้าโขมดผี ให้ประโคมแล้วโหมอัคคี มาลีธูปเทียนบูชา. (รามเกียรติ์ ร. ๒ ตอนศึกไมยราพณ์).

• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• กันทะลุ    กันน้ำ ซึ่งพิสูจน์แล้ว ป้องกันไฟได้ ไม่ซึม
• ก้นทะเล    ที่ฝังศพของคนจมน้ําตายในทะเล ก้นมหาสมุทร พื้นดินใต้ทะเล
• การล้นทะลัก    การทําหก
• จมสู่ก้นทะเล    จมดิ่งสู่ก้นทะเล
• ที่ล้นทะลัก    ที่หลั่งไหล ที่เอ่อล้น ที่ไหลล้น
• จมดิ่งสู่ก้นทะเล    จมสู่ก้นทะเล
• เขตพื้นทะเลลึก    สภาพแวดล้อมพื้นทะเลลึก
• กําแพงหินที่สร้างในทะเล    กําแพงหินกั้นน้ํา หลักหรือท่าเรือที่ก่อเป็นกําแพงหิน
• กลันทะ    กะลันทะ (แบบ) น. กระแต, กระรอก. (ป. กลนฺท, กลนฺทก; ส. กลนฺทก, กลนฺตก).
• ฉันทะ    น. ความพอใจ, ความรักใคร่, ความชอบใจ, ความยินดี; ความร่วมความคิดความเห็นกัน เช่น ลงมติเป็นเอกฉันท์, ความไว้เนื้อเชื่อใจ เช่น มอบฉันทะ. (ป.).
• สันทะ    ว. หนาทึบ. (ป.; ส. สานฺทฺร).
• สภาพแวดล้อมพื้นทะเลลึก    เขตพื้นทะเลลึก

• ซัพพลายเออร์แอฟริกันทะเลทรายซาฮาราไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา
• อาทิตย์หน้า เจอที่กันทะเล โอเค ?