กากะทิง คือ

• ดู กระทิง ๒.

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาก     ( แบบ ) น. กา (นก). ( ป. , ส. ).
• กากะ     ( แบบ ) น. กา (นก). ( ป. , ส. ).
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• กะทิ     ๑ น. น้ำที่คั้นออกจากมะพร้าวขูดโดยเจือน้ำบ้างเล็กน้อย, ถ้าคั้นจากเนื้อมะพร้าวขูดล้วน ๆ เรียกว่า หัวกะทิ,
• กะทัง    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Litsea monopetala (Roxb.) Pers. ในวงศ์ Lauraceae มีมากทางปักษ์ใต้ ใบเมื่อขยี้มีกลิ่นฉุนคล้ายการบูร ไม้ใช้ก่อสร้างบ้านเรือนได้.
• น้ํากะทิ    กะทิ
• อาการเจ็บปวดอย่างกะทันหัน    ผลงานเย็บปักหรือตะเข็บ วิธีการเย็บปักหรือตะเข็บ เข็มหนึ่ง
• ลองช่องน้ํากะทิ    ขนมลอดช่อง ลอดช่อง
• เกาะที่เกิดจากหินปะการัง    อะทอลล์ เกาะปะการังวงแหวน
• กากกะรุน    น. ผงของกะรุนที่เอามาผสมครั่งขัดของแข็งเช่นป้าน.
• กากะเยีย    pic016.jpg (กากะเยีย) น. เครื่องสำหรับวางหนังสือใบลาน ทำด้วยไม้ ๘ อันร้อยเชือกไขว้กัน.
• กะทอ    น. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ตาโปร่งอย่างชะลอม รูปร่างเป็นกระบอก สำหรับใส่เสื้อผ้าและของอื่น ๆ ใช้กันมากในภาคอีสาน.
• กะทะ    n. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มและทอด ชื่อพ้อง: กระทะ ตัวอย่างการใช้: ข้าวผัดอยู่ในกะทะบนเตา clf.: ใบ, ลูก
• กะทังหัน    น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Calophyllum thorelii Pierre ในวงศ์ Guttiferae ดอกสีขาว ผลเล็ก รูปไข่ เนื้อไม้ใช้ทำพื้น ฝา เสาบ้าน และเสากระโดงเรือได้.