การคุยโว คือ

• การคุยโต
  การคุยโอ้อวด
  การคุยโม้โอ้อวด
  การโอ้อวด
  การวางมาด
  การวางท่าโต
  การวางโต
  การเดินอวดโก้
  การอวด
  ผู้โอ้อวด

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การคุย     การคุยโม้ การโม้ การโอ้อวด การพูดคุย การอภิปราย
• คุ     ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
• คุย     ๑ ก. พูดจาสนทนากัน; ( ปาก ) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย. ๒ น.
• คุยโว     v. พูดโอ้อวด , , ชื่อพ้อง: คุยโต ตัวอย่างการใช้: เขาคุยโวให้ใครต่อใครฟังว่าการแข่งขันครั้งนี้เขาต้องเป็นผู้ชนะแน่นอน
• โว     ( ปาก ) ก. พูดโอ้อวด เช่น โวมากไปหน่อยแล้ว. ว. โอ้อวด เช่น คุยโว.
• การคุยโม้การคุยโว    คำพูดที่คุยโว
• การคุยโวโอ้อวด    การพูดหรือข้อเขียนที่บิดเบือนความจริง โฆษณาชวนเชื่ออย่างมาก
• การคุยโต    การคุยโว การคุยโอ้อวด การคุยเขื่อง การพูดโอ้อวด ความโอ้อวด
• การคุยโม้    การคุย การโม้ การโอ้อวด การพูดโอ้อวด การอวดอ้าง อาการกระสับกระส่ายกลิ้งไปกลิ้งมา ยกย่อง ยกย่องตนเอง
• การคุยโอ้อวด    การคุยโต การคุยโว
• กัปปิยโวหาร    น. โวหารที่ควรแก่ภิกษุ เช่น เรียกเงินตรา ว่า กัปปิยภัณฑ์, ถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาลเทศะ.
• อกัปปิยโวหาร    น. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).
• โวการ    น. ขันธ์ เช่น เบญจโวการ ว่า ขันธ์ ๕. (ป.).

• หัวข้อสนทนาวันนี้คือ " การคุยโวโอ้อวด " กันเหรอไง
• การคุยโวไม่มีประโยชน์ !