การหยุดชะงักชั่วคราว คือ

• การพักชั่วขณะ
  การหยุดกลางคัน
  การหยุดชั่วขณะ

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การหยุด     การขวาง การยับยั้ง การระงับ การหยุดยั้ง การหักห้าม การห้าม การชะงัก การติดขัด การสะดุด การชะงักงัน การหยุดชะงัก การหยุดพัก การหยุดระหว่างทาง
• การหยุดชะงัก     การชะงัก การชะงักงัน การหยุด การทําให้ล่าช้า ความต่อเนื่อง การขัดขวาง การแตกกระเจิง การหยุดนิ่ง การขัดจังหวะ
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยุ     หฺยุ ( โบ ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
• หยุด     ก. ชะงัก เช่น งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, เช่น รถหยุด; พัก เช่น หยุดงานตอนเที่ยง, ไม่กระทำต่อ เช่น หยุดกิจการ, เลิก เช่น
• หยุดชะงัก     หยุด ยับยั้ง งัน จังงัง ชะงักงัน ตะลึง เงียบงัน ขัดขวาง หยุดยั้ง ขยัก ยั้ง ระงับ หักห้าม ซบเซา เซา ไม่เป็นไปตามคาด หยุดทํา ชะงัก ลังเล หยุดกระทันหัน
• หยุดชะงักชั่วคราว     หยุดนิ่ง หยุดพัก หยุดคิด
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุด     ก. ฉุดไว้ เช่น ยุดมือ, ดึงไว้ เช่น ครุฑยุดนาค, รั้งไว้ เช่น ยุดไว้เป็นตัวประกัน.
• ชะ     ๑ ก. ทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไปหรือหมดไปด้วยน้ำ ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล; ชำระล้างด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนชะลาน ฝนชะช่อมะม่วง. ๒
• ชะงัก     ก. หยุดลงกลางคันทันที.
• กช     กด, กดชะ- ( กลอน ; ตัดมาจาก บงกช) น. ดอกบัว เช่น ดุจบัวอันบานชู กชกรรณิกามาศ. ( สมุทรโฆษ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ กร เป็น กรกช เช่น
• ชั่ว     ๑ น. ระยะ เช่น น้ำลึก ๓ ชั่วคน สูง ๓ ชั่วลำตาล, ระยะเวลา, สมัย, ครั้ง, เช่น ชั่วปู่ย่าตายาย ชั่วพ่อชั่วแม่. ๒ ว. เลว, ทราม, ร้าย,
• ชั่วคราว     ว. ชั่วระยะเวลาไม่นาน, ไม่ประจำ, ไม่ตลอดไป.
• ครา     คฺรา น. ครั้ง, คราว, หน.
• คราว     ๑ คฺราว น. ครั้ง, หน, เช่น คราวหน้า คราวหลัง, รุ่น เช่น เด็ก ๒ คนนี้อายุคราวเดียวกัน, ใช้เป็นลักษณนาม เช่น สินค้าชนิดนี้ส่งเข้ามา ๓ คราว. ๒
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราว     ๑ น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสำหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ

• เมื่อสามารถเกิดการหยุดชะงักชั่วคราวของทีวีช่องหนึ่งออกอากาศ .
• เกิดจากการหยุดชะงักชั่วคราว