การหันไปพึ่ง คือ

• การหันไปอาศัย
  การหันไปใช้

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การหัน     การเบี่ยงเบน การหันเห การเปลี่ยนทิศทาง การเลี้ยว
• หัน     ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น
• หันไป     1) v. ชื่อพ้อง: เปลี่ยนใจ ตัวอย่างการใช้: เพลโตไม่ได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์มากนัก แต่ได้หันไปหาเรื่องตรรกวิทยามากกว่า 2)
• หันไปพึ่ง     หันไปอาศัย หันไปใช้
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• พึ่ง     ๑ ก. อาศัย เช่น พึ่งบารมีคนอื่น, พักพิง เช่น ไปพึ่งเขาอยู่, ขอความช่วยเหลือ เช่น หนีร้อนมาพึ่งเย็น. ๒ ว. คำช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก
• การหันไปด้านหลัง    การกระดกกลับ
• การหันไปพึ่งพาอาศัยหรือขอความช่วยเหลือ    การขอความช่วยเหลือ สิทธิไล่เบี้ย สิ่งที่หันไปขอความช่วยเหลือ
• การหันไปใช้    การหันไปพึ่ง การหันไปอาศัย
• การหมุนไปรอบๆ    การเลี้ยวกลับ
• การหันไปอาศัย    การหันไปพึ่ง การหันไปใช้
• การเข้าไปพัวพัน    การเข้าไปเกี่ยวข้อง
• การหลั่ง    น้ําคัดหลั่ง สารคัดหลั่ง