กาล- คือ

• กาน, กาละ-
  น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. (ป., ส.).

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาล     ๑ กาน, กาละ- น. เวลา, คราว, ครั้ง, หน. ( ป. , ส. ). ๒ กาน ( โบ ) น. คำประพันธ์.
• กาลี    ๑ ว. ชั่วร้าย, เสนียดจัญไร. (ส. กลิ). ๒ น. ชื่อหนึ่งของพระอุมา ชายาพระอิศวร เรียกว่า เจ้าแม่กาลี, ปรกติสร้างรูปเป็นหญิงผิวดำ (ส. กาลี ว่า หญิงดำ), และว่ามีอำนาจเสมือน กาล (เวลา) ที่ไม่มีผู้ใดเอาชนะไ
• กาลานุกาล    (โบ) น. งานบำเพ็ญกุศลถวายพระบรมอัฐิและพระอัฐิในกาลใดกาลหนึ่ง. (ป. กาล + อนุกาล).
• กรุงคิกาลี    เมืองหลวงประเทศรวันดา
• กาลกิณี    กาละกันนี, กานละกันนี, กาละกินี, กานละกินี น. เสนียดจัญไร, ลักษณะที่เป็นอัปมงคล. (ส. กาลกรฺณี; ป. กาลกณฺณี).
• กาลจักร    กาละ- น. ชื่อพิธีกรรมในลัทธิตันตระ ซึ่งมีข้อปฏิบัติเบื้องต้น ๕ อย่าง คือ ดื่มน้ำเมา กินเนื้อสัตว์ พร่ำมนตร์ แสดงท่ายั่วยวน และ เสพเมถุน ซึ่งปฏิบัติในเวลากลางคืนหรือที่มืด, กาฬจักร ก็ว่า. (ส.).
• กาลอก    การขูด การตัด การถาก การปลอก การเกลา การเล็ม การเหลา
• กาลักน้ำ    น. เครื่องมืออย่างง่ายซึ่งอาศัยความดันของอากาศเพื่อใช้ถ่ายเทของเหลวออกจากภาชนะ โดยใช้หลอดหรือท่อที่ใช้ถ่ายเทของเหลวจากระดับหนึ่งไปสู่ระดับที่ต่ำกว่า โดยไหลผ่านระดับที่สูงกว่าระดับทั้ง ๒ นั้น. (อ. si
• กาลัญญุตา    กาลันยุตา น. ความเป็นผู้รู้กาล. (ป.).
• กาลัญญู    กาลันยู น. ผู้รู้กาล. (ป.).
• กาลัด    น. แก้วหุง; สายหยุด. (ช.).
• กาลิก    น. ของที่พระสงฆ์เก็บไว้ฉันได้ตามเวลาที่กำหนดให้ มี ๓ อย่าง คือ ๑. ยาวกาลิก-ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวตั้งแต่เช้าถึงเที่ยงวัน ได้แก่ข้าวปลาอาหาร ๒. ยามกาลิก-ของที่เก็บไว้ฉันได้ชั่วคราวเพียงวันหนึ่
• กาลิฟ    กาหลิบ
• จิรกาล    น. กาลนาน, เวลาช้านาน.

• เพื่อที่จะข้ามมิติแห่งกาล-อวกาศ
• ใช่ มันเป็นจุดตัดของกาล-อวกาศ